26 Δεκ 2010

Το καλύτερο δώρο για τα παιδιά

Της Μαρίας Γ. Σαράντη
Κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, παιδοψυχολόγος

Τα Χριστούγεννα είναι η χαρακτηριστική γιορτή του χρόνου όπου τα δώρα είναι συνώνυμα με την ίδια τη λέξη. Το καλύτερο δώρο είναι αυτό που το ίδιο το παιδί λαχταρά, αυτό που θα ζητούσε από τον Άγιο Βασίλη! Μόνη προϋπόθεση: να είναι ηλικιακά κατάλληλο και να μπορούν οι γονείς να το παράσχουν οικονομικά.

Τα χρήσιμα δώρα, όπως ρούχα, έχουν αίγλη σε παιδιά στην εφηβεία που θέλουν να δημιουργήσουν μια εικόνα, ενώ σε ένα παιδί πέντε ετών ένα όμορφο παντελονάκι θα έχει μικρότερη σημασία. Ένα παιχνίδι που έχει ζητήσει επίμονα θα του πρόσφερε μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά. Η αγορά χρήσιμων δώρων είναι ουσιαστική όταν το παιδί τα ζητάει. Χρήσιμο και ευχάριστο δώρο μπορεί να είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής για το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας αλλά για το μικρότερο θα ήταν προτιμότερο κάτι άλλο, που θα μπορούσε να το ευχαριστηθεί.

Ας μην είναι κριτήριο η λογική του γονιού αλλά η επιθυμία του παιδιού. Τα δώρα προκαλούν συναισθήματα από την ώρα που θα τα λάβει ένα παιδί και θα χαρεί μέχρι την ώρα που θα τα φυλάξει ως αγαπημένη παιδική ανάμνηση.

Το καλύτερο δώρο

Πέρα και πάνω από όλα, το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων είναι το κλίμα που επικρατεί στο σπίτι, το μοίρασμα των όμορφων συναισθημάτων παράλληλα με τα δώρα, οι καλές οικογενειακές σχέσεις, καθώς και η διάθεση.

Η μυρωδιά από το ψήσιμο των γλυκών, το οικογενειακά στολισμένο σπίτι, τα όμορφα παιχνίδια στο δέντρο, η χριστουγεννιάτικη μουσική, τα δώρα κάτω από το δέντρο που θα είναι έκπληξη, η χαρά των γονιών που είναι μαζί και μοιράζονται τρυφερές οικογενειακές στιγμές, οι συγγενείς και οι φίλοι που έρχονται με καλοσύνη και καλή διάθεση είναι οι παράγοντες βάσει των οποίων το παιδί θα εσωτερικεύσει τι είναι Χριστούγεννα και ο τρόπος με τον οποίο το ίδιο θα επαναλάβει την παράδοση στη δική του οικογένεια μεγαλώνοντας.

Η θαλπωρή, τα φωτάκια, τα γλυκά είναι το περιβάλλον όπου θα ενταχθεί το δώρο. Όλη η προετοιμασία για τις γιορτές είναι μια ιεροτελεστία. Ανήμερα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά το γιορτινό τραπέζι, το άνοιγμα των δώρων, οι φίλοι και οι συγγενείς, οι φωτογραφίες, μα πάνω από όλα οι αγαπημένοι γονείς είναι ό,τι πιο όμορφο για τις γιορτές στη ζωή ενός παιδιού.

Το ουσιαστικότερο δώρο είναι η δημιουργία ζεστών και τρυφερών αναμνήσεων, η σύνδεση των Χριστουγέννων με συναισθήματα πληρότητας, αγάπης, οικογενειακής ασφάλειας. Το ζητούμενο είναι ο ήρεμος και χαρούμενος ψυχισμός των παιδιών. Η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι οι ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους και από τη σχέση με τον σύντροφό τους γονείς. Ψάχνοντας για χαρούμενα παιδιά, ουσιαστικά ψάχνουμε ευχαριστημένους από τη ζωή τους γονείς, γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους, τον εαυτό τους, τον άνθρωπό τους.

Το καλύτερο δώρο για ένα παιδί είναι η χαρά των γονιών του, το σταθερό ψυχικά περιβάλλον, η ασφάλεια πως θα είναι δίπλα του να το αγαπούν, να το αποδέχονται και να το προστατεύουν ό,τι και να συμβεί, χωρίς κριτική αλλά με πολλή κατανόηση.

Παιχνίδι

24 Δεκ 2010

Κακοποίηση είναι...

Από τη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια

1 Να χτυπάς και να πληγώνεις ένα παιδί, συχνά για δική σου εκτόνωση.

2 Να κακοποιείς ένα παιδί λεκτικά.

3 Να κοροϊδεύεις ένα παιδί.

4 Να καταρρακώνεις την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού.

5 Να μην ακούς ένα παιδί.

6 Να μην παρέχεις κατάλληλη φροντίδα σε ένα παιδί στους τομείς φροντίδας, ένδυσης και διατροφής.

7 Να παραμελείς τις συναισθηματικές ανάγκες ενός παιδιού.

8 Να παραμελείς τις ιατροφαρμακευτικές ανάγκες ενός παιδιού.

9 Να παραμελείς τις εκπαιδευτικές ανάγκες ενός παιδιού.

1
0 Να αφήνεις ένα παιδί χωρίς επιτήρηση.

1
1 Να εκμεταλλεύεσαι ένα παιδί.

1
2 Να εκθέτεις ένα παιδί σε πορνογραφικό υλικό και πράξεις.


1
3 Να αγγίζεις ένα παιδί όταν αυτό δε θέλει να το αγγίζουν.

1
4 Να αναγκάζεις ένα παιδί να σε αγγίζει.



Δείτε στη συνέχεια


Κακοποίηση

22 Δεκ 2010

Αντιμετωπίζοντας τις διαφημίσεις

Από το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών

Τα μικρά παιδιά σήμερα κυριολεκτικά «μεγαλώνουν με την τηλεόραση». Η «ηλεκτρονική μπέιμπι σίτερ» του 21ου αιώνα τούς παρουσιάζει, για να καταναλώσουν, μια πληθώρα προϊόντων. Οι μικροί τηλεθεατές, με τη σειρά τους, κάνουν τη δουλειά του διαφημιστή, προσπαθώντας να πείσουν γονείς και φίλους να αγοράσουν, να αγοράσουν, να αγοράσουν!

Οι διαφημιστές, φυσικά, προσπαθούν μέσω του παιδιού να φτάσουν στο πορτοφόλι των γονιών —και όχι μόνο. Οι τεχνικές του μάρκετινγκ προσπαθούν να δημιουργήσουν εφ’ όρου ζωής καταναλωτές από μικρή ηλικία. Άλλωστε, η διαφήμιση είναι μια επιστήμη που έχει κύριο σκοπό να χρησιμοποιεί τις αδυναμίες των ανθρώπων για να αυξήσει την κατανάλωση. Επιπλέον, παρουσιάζει μια ψευδή εικόνα της πραγματικότητας, η οποία δε γίνεται πάντα αντιληπτή από τα παιδιά.

Πραγματική επίθεση με διαφημιστικά μηνύματα γίνεται στα παιδιά κατά τις περιόδους των εορτών (κυρίως τα Χριστούγεννα). Τα ζωηρά χρώματα και τα ευτυχισμένα πρόσωπα που εμφανίζονται στις διαφημίσεις τα προσελκύουν, ακόμη κι αν τα διαφημιζόμενα προϊόντα είναι πολύ ακριβά και δεν ταιριάζουν στην ηλικία τους.

Η πληθώρα των παιδικών διαφημίσεων αφορά παιχνίδια και τροφές με υψηλό ποσοστό ζάχαρης, άλατος ή λιπαρών. Ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν τις τεχνικές της διαφήμισης έως την ηλικία των 10–12 χρόνων.

Γιατί η διαφήμιση είναι επιβλαβής για τα παιδιά

1. Υποδεικνύει λανθασμένες αξίες. Δίνει έμφαση σε τρόπους ζωής που βασίζονται στη στιγμιαία ευχαρίστηση και διαβρώνει την αληθινή αξία της προσπάθειας, της πειθαρχίας, του ενδιαφέροντος και της υπευθυνότητας.

2. Ενθαρρύνει τον παράλογο τρόπο σκέψης. Όταν βλέπουμε καθημερινά το παράλογο, απορρίπτουμε την ορθολογική, κριτική σκέψη.

3. Προτρέπει στην επιπολαιότητα. Ενθαρρύνει τις εγωιστικές τάσεις, ενδυναμώνοντας την επιθυμία για απόκτηση περισσότερων πραγμάτων.

4. Παρουσιάζει μια εσφαλμένη εικόνα των προσωπικών σχέσεων. Η εκμετάλλευση τόσο του γυναικείου όσο και του αντρικού σώματος συμβάλλει στην αυξανόμενη αποτυχία των προσωπικών σχέσεων. Δείχνοντας, π.χ., ότι η αγάπη εξαρτάται από κάποιο προϊόν (αποσμητικό, σαπούνι, οδοντόκρεμα κ.ά.), οδηγεί στην παραπληροφόρηση και στην επικίνδυνη απλοποίηση των σύνθετων διαπροσωπικών σχέσεων.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς

1 Να εξηγήσουν στα παιδιά τις χρησιμοποιούμενες διαφημιστικές μεθόδους: να φανερώσουν την επίδραση της μουσικής υπόκρουσης, κλείνοντας τελείως τον ήχο στην τηλεόραση· να δείξουν πώς ο ειδικός φωτισμός και τα κοντινά πλάνα υπερβάλλουν το μέγεθος και την εμφάνιση του προϊόντος (γι’ αυτό μερικά παιχνίδια δεν είναι τόσο λαμπερά ή τόσο μεγάλα όσο τα βλέπουμε στη διαφήμιση).

2 Να εξηγήσουν την ψυχολογία του μάρκετινγκ και τι επιδιώκει ο διαφημιστής με το μήνυμά του: Γιατί ένας όμορφος νέος, που οδηγεί σπορ αυτοκίνητο, φορά τζιν παντελόνι συγκεκριμένης ακριβής μάρκας; Γιατί ένα όμορφο κορίτσι, που φορά μπικίνι, διαφημίζει ένα πανάκριβο αυτοκίνητο;

3 Να εξηγήσουν πώς πρέπει να αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τη φυσική έλξη, τη διασκέδαση, τη φιλία, και ότι οι διαφημιστές χρησιμοποιούν τις επιθυμίες αυτές για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Να διευκρινίσουν ότι αυτές οι επιθυμίες είναι φυσιολογικές, αλλά η εντύπωση που προσπαθούν να μας δημιουργήσουν οι διαφημιστές, ότι αγοράζοντας κάποιο προϊόν τις ικανοποιούμε, είναι εντελώς λανθασμένη.

4 Να δείξουν στα παιδιά την αληθινή σημασία των λέξεων. Τα παιδιά έχουν την τάση να πιστεύουν ό,τι βλέπουν: μια μάρκα προϊόντος είναι «η καλύτερη», «η γλυκύτερη», «η ταχύτερη»... Θα πρέπει να τους δώσουν να καταλάβουν τις πραγματικές διαστάσεις των λέξεων χωρίς υπερβολές.

5 Να μην παρασύρονται από την επιμονή των παιδιών να αγοράσουν αυτό ή εκείνο το προϊόν, αν πιστεύουν ότι δε θα ωφελήσει πραγματικά τις ανάγκες τους.

Το ζήτημα «παιδιά και διαφήμιση» πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ζήτημα ηθικής. Τα παιδιά δεν αποτελούν ένα ώριμο τμήμα της αγοράς. Είναι οι πιο άπειροι απ’ όλους τους καταναλωτές, διαθέτουν ελάχιστα και ζητούν τα περισσότερα. Είναι οι πιο κατάλληλοι για να επηρεαστούν. Άρα, τα παιδιά θα πρέπει να αναγνωριστούν ως ειδική κατηγορία ανθρώπων με δικαιώματα και όχι ως μικροί ενήλικοι.

Για τους λόγους αυτούς η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει τη μετάδοση διαφημίσεων που απευθύνονται σε παιδιά από 07:00 μέχρι 22:00, ώστε να προστατεύονται.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ. καλεί τους καταναλωτές να καταγγέλλουν στο τηλέφωνο 2310233333 περιπτώσεις παραβίασης της παραπάνω νομοθεσίας, καθώς και περιπτώσεις παιδικών διαφημίσεων οι οποίες «ξεφεύγουν» από τα όρια.


Καταναλωτική Αγωγή

21 Δεκ 2010

Για ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο

Από «Το χαμόγελο του παιδιού»

1 Επιδιώξτε η πλοήγηση στο διαδίκτυο να γίνει οικογενειακή δραστηριότητα.

2 Τοποθετήστε τον Η/Υ σε ένα κεντρικό σημείο του σπιτιού —όχι στο παιδικό δωμάτιο.

3 Συζητήστε με το παιδί τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει στο διαδίκτυο. Να είστε λογικοί σε αυτό, προσπαθώντας να καταλάβετε τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και την περιέργειά του. Τονίστε τους κινδύνους περιήγησης στο διαδίκτυο, ώστε να μπορέσει να τους αντιληφθεί.

4 Ορίστε λογικά χρονικά περιθώρια χρήσης του διαδικτύου, προσπαθώντας να αντισταθμίζεται ο χρόνος που περνά το παιδί εκεί με τον χρόνο που διαθέτει στις σχολικές υποχρεώσεις, καθώς και σε δραστηριότητες αθλητικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα.



5 Περιστασιακά ελέγχετε τις ιστοσελίδες στις οποίες έχει περιηγηθεί.

6 Να έχετε στο μυαλό σας το ενδεχόμενο ότι το παιδί μπορεί να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο από σπίτια φίλων, βιβλιοθήκες, ίντερνετ καφέ, ακόμη και από το σχολείο του.

7 Να το ενθαρρύνετε να μοιράζεται μαζί σας προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει κατά την περιήγησή του στο διαδίκτυο.

8 Ανακαλύψτε ιστότοπους με ενημερωτικό, εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο, που ανταποκρίνονται στην ηλικία του παιδιού.

9 Αν το παιδί ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 5–8 ετών, καλό θα ήταν να το συντροφεύετε στην πλοήγησή του.

1
0 Αν ασχολείται με δραστηριότητες του διαδικτύου που σας φαίνονται ακατάλληλες, συζητήστε μαζί του προτείνοντας εναλλακτικές λύσεις. Η απαγόρευση είναι συχνά η χειρότερη λύση.


ΠΗΓΗ: hamogelo.gr (28.06.2011)
ΕΙΚΟΝΑ: itsybitsy.ro

Ορθή επιλογή και χρήση της σχολικής τσάντας

Τα παιδιά χρησιμοποιούν την τσάντα κάθε μέρα μεταφέροντας βιβλία, τετράδια, κασετίνες και άλλα πράγματα για το σχολείο τους. Το βάρος της αυξάνεται εύκολα και, εάν δε δοθεί προσοχή στην επιλογή και χρήση της, καραδοκεί ο κίνδυνος για σοβαρά προβλήματα στα παιδιά. Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν βλάβες στους μυς και στις αρθρώσεις (που οδηγούν σε σοβαρούς πόνους στην πλάτη), στη μέση, στον λαιμό, στους ώμους, στη σπονδυλική στήλη και στη στάση του σώματός τους.

Τα προβλήματα

1 Όσο πιο βαριά είναι η σχολική τσάντα τόσο πιο πολύ κινδυνεύουν να έχουν πόνους στην πλάτη.

2 Η μεταφορά από τα παιδιά φορτίου που είναι δυσανάλογο για το σώμα και την ηλικία τους είναι αιτία πόνων και σκολίωσης ή κύφωσης λόγω επιβάρυνσης της σπονδυλικής τους στήλης. Τα προβλήματα που δημιουργούνται μπορεί να ταλαιπωρούν το παιδί όταν θα είναι ενήλικος.

3 Οι πόνοι και η σκολίωση της σπονδυλικής στήλης επηρεάζουν τη σωματική διαμόρφωση των παιδιών, που βρίσκονται στην ευαίσθητη περίοδο διάπλασής τους, μειώνουν τις δραστηριότητες και την ποιότητα της ζωής τους.

4 25% των παιδιών παραπονιούνται για πόνους στην πλάτη τους. 25% των παιδιών μπορεί να μειώνουν τις δραστηριότητές τους λόγω αυτών των πόνων και μέχρι 10% μπορεί να παίρνουν φάρμακα για να τους αντιμετωπίσουν.

Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η σχολική τσάντα

1 Πρέπει να υπάρχουν δύο ιμάντες, φαρδιοί και με βάτες, για τους ώμους και όχι μόνο ένας που περνά διαγώνια μπροστά από το σώμα του παιδιού.

2 Στο πίσω μέρος (εκείνο που έρχεται σε επαφή με την πλάτη του παιδιού) η ύπαρξη φαρδιάς βάτας κάνει τις τσάντες να είναι πιο αναπαυτικές και προστατεύει από αιχμηρά αντικείμενα.

3 Ο ιμάντας που περνά από τη μέση του παιδιού επιτρέπει καλύτερη πρόσδεση της τσάντας στο σώμα του και καλύτερη κατανομή του βάρους της.

4 Η ίδια η τσάντα δεν επιτρέπεται να είναι βαριά. Δεν πρέπει να ζυγίζει περισσότερο από το 10% του βάρους του παιδιού.

5 Οι σχολικές τσάντες με ρόδες είναι πολύ καλή επιλογή, διότι επιτρέπουν στα παιδιά να μην τις φορτώνονται.

Πώς να τη χρησιμοποιεί το παιδί

1 Τα παιδιά πρέπει να τοποθετούν και τους δύο ιμάντες στους ώμους και όχι μόνο τον ένα. Όταν μεταφέρουν την τσάντα με μόνο έναν ιμάντα, καταπονούν τους μυς και βλάπτουν τη σπονδυλική τους στήλη.

2 Οι ιμάντες πρέπει να είναι καλά τραβηγμένοι, για να κρατούν την τσάντα κοντά στο σώμα του παιδιού. Η τσάντα πρέπει να βρίσκεται περίπου 5 εκατοστά πάνω από τη μέση του.

3 Το περιεχόμενο της τσάντας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ. Τα αντικείμενα που δεν είναι εντελώς απαραίτητα να αφαιρούνται.

4 Πρέπει να χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη της τσάντας. Η κατανομή των βιβλίων σε αυτή να γίνεται ομοιόμορφα, για να υπάρχει ισοζυγισμένη κατανομή του βάρους. Τα πιο βαριά αντικείμενα να είναι στο κέντρο της πλάτης του παιδιού.

5 Τα ατομικά ερμάρια στο σχολείο βοηθούν. Εάν το παιδί φοιτά σε σχολείο που υπάρχουν ατομικά ερμάρια, θα μπορούσε ορισμένα βιβλία να τα έχει διπλά, στο σχολείο και στο σπίτι, για να αποφεύγεται η μεταφορά τους.

6 Όταν τα παιδιά πρέπει να σκύψουν για να μεταφέρουν ή να σηκώσουν μια βαριά τσάντα, να το κάνουν λυγίζοντας και τα δύο γόνατα και όχι κάμπτοντας τη μέση τους.

7 Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών της πλάτης βοηθούν τα παιδιά να μεταφέρουν καλύτερα το βάρος. Οι παιδίατροι ή άλλοι ειδικοί μπορούν να δώσουν σχετικές συμβουλές.

Οι γονείς, επιπλέον, μπορούν...

1 Να ρωτούν τα παιδιά τους αν αισθάνονται πόνο ή άλλες ενοχλήσεις εξαιτίας του βάρους.

2 Να μην παραβλέπουν παράπονα των παιδιών για πόνους στην πλάτη. Είναι καλό να ζητούν τη συμβουλή του παιδιάτρου τους.

3 Να μιλούν με τους δασκάλους και τη διεύθυνση του σχολείου για τρόπους ελάφρυνσης της τσάντας. Η χρήση ατομικών ερμαρίων στο σχολείο θα ήταν δυνατό να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος.

4 Να ανταλλάσσουν απόψεις με άλλους γονείς και να αναλαμβάνουν κοινές δράσεις.

Σχολική τσάντα
ΠΗΓΗ: medlook.net / Laiki Cyprialife

16 Δεκ 2010

Οφέλη από τη συμβίωση με κατοικίδια

Της Δώρας Παπαγεωργίου
Κλινική ψυχολόγος

Η σχέση του ανθρώπου με τα κατοικίδια ζώα συντροφιάς ξεκίνησε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όταν άρχισε η εξημέρωσή τους. Τα παιδιά τα αγαπούν ιδιαίτερα. Τα κίνητρά τους για απόκτηση ενός ζώου πιθανόν να είναι η παρέα και το παιχνίδι, όμως τα οφέλη από αυτήν τη συμβίωση είναι πολλαπλά σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο.



Μέσω των κατοικίδιων καλλιεργούνται στα παιδιά οι αξίες του ανθρωπισμού, της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης του αλτρουισμού. Έχουν την ευκαιρία για μάθηση, για ανάπτυξη της συναισθηματικής τους νοημοσύνης, για ανάπτυξη του αισθήματος της ευθύνης και για περισσότερη σωματική άσκηση. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση και αισθήματα κοινωνικής ευθύνης.

Μερικά οφέλη

1 Τα παιδιά αποκτούν συναισθηματική υποστήριξη και αίσθημα ασφάλειας. Σε σχετική μελέτη βρέθηκε ότι τα βρέφη και τα νήπια που μεγαλώνουν με ζώο συντροφιάς δε γλείφουν τον αντίχειρά τους, κλασικό παράδειγμα συναισθηματικής ανασφάλειας.

2 Μέσω της φροντίδας του ζώου αναπτύσσεται η υπευθυνότητα, η φροντίδα για τους άλλους και η αίσθηση ικανότητας. Το παιδί νιώθει χρήσιμο. Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή του ενδυναμώνονται.

3 Το παιδί που μεγαλώνει με κατοικίδια έχει τη δυνατότητα να μάθει εμπειρικά για τον κύκλο της ζωής (αναπαραγωγή, γέννηση, γηρατειά, ασθένεια, θάνατος). Κατανοεί βιωματικά τις αναλογίες της ανθρώπινης ζωής και της ζωής των ζώων, αποκτώντας μια καλύτερη επαφή με τη δική του φύση και τις υπαρξιακές της διαστάσεις.

4 Για πολλές ψυχολογικές θεωρίες η βιωματική μέθοδος γνώσης, η εμπειρία, ενισχύει ουσιαστικά το άτομο. Αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν τη ζωή πιο ρεαλιστικά και αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τις διάφορες απώλειες.

5 Τα ζώα συντροφεύουν τον άνθρωπο στη μοναξιά του. Σύμφωνα με στοιχεία επιστημονικών μελετών, η θεραπευτική συμβολή των ζώων συντροφιάς σε παιδιά με προβλήματα νοσολογικά, συναισθηματικά και συμπεριφοράς είναι ανεκτίμητη.

6 Τα παιδιά διδάσκονται για τα συναισθήματα των άλλων και για τα δικά τους μέσα από την αλληλεπίδραση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής νοημοσύνης σύμφωνα με τον Goleman είναι η «ενσυναίσθηση», δηλαδή η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου. Ο σκύλος, επειδή είναι ένα ζώο πολύ επικοινωνιακό, προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για την ανάπτυξη αυτής της ικανότητας.

7 Η παιδική ωμότητα απέναντι στα ζώα προμηνύει ενήλικη επιθετικότητα και εγκληματικότητα. Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν σε ένα παιδί σε σχέση με τη μετέπειτα ενήλικη ζωή του είναι να βασανίσει ή να σκοτώσει ένα ζώο και να μην υποστεί τις συνέπειες. Μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί τον σεβασμό προς τα ζώα, του προσφέρουμε ένα πολύτιμο εφόδιο για έναν σωστό τρόπο συμπεριφοράς ενάντια στη βία.

Ο ρόλος των γονιών

Οι γονείς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία αυτής της διαδικασίας. Πριν την απόφαση για απόκτηση ενός ζώου στο σπίτι, θα πρέπει να λάβουν υπόψη
  • την επιλογή του ζώου,
  • την προστασία των παιδιών από τις μολύνσεις που πιθανόν να υποστούν,
  • την ηλικία των παιδιών,
  • τον χώρο που διαθέτουν, καθώς και
  • την προθυμία και συμμετοχή των ίδιων στη φροντίδα των ζώων.

Κατοικίδια
ΠΗΓΗ: paidiatros.com
ΕΙΚΟΝΑ: creaturesinfo.com

13 Δεκ 2010

Οδηγός για την παιδική τηλοψία

Κλείστε την τηλεόραση και ανοίξτε τη γνώση! Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η σύσταση για τους γονείς από πρόσφατη έρευνα του δόκτορα Δημήτρη Χρηστάκη, διευθυντή του Κέντρου Παιδικής Υγείας, Συμπεριφοράς και Ανάπτυξης στο Ινστιτούτο Παιδικών Ερευνών του Σιάτλ και καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.

Όταν η τηλεόραση είναι ανοιχτή, έστω και ως υπόβαθρο στο οικιακό περιβάλλον, είναι σαν να ράβεται το στόμα των γονέων και των παιδιών. Αποτέλεσμα; «Προβλήματα στην πρόοδο του γλωσσικού αισθητηρίου, που επηρεάζουν ακόμη και την ανάπτυξη του εγκεφάλου», μας λέει ο δόκτωρ Χρηστάκης, αναπτύσσοντας ένα σενάριο οικιακού τρόμου.

Η έρευνα διεξήχθη από τον Ιανουάριο ώς τον Ιούνιο του 2006 και συμμετείχαν 329 πιτσιρίκια από 2 μηνών έως 4 ετών. Με ένα ειδικό γκατζετάκι που φόραγαν στα ρούχα τους καταμετρήθηκαν οι λέξεις τόσο των ίδιων όσο και των γονιών τους, είτε με κλειστή είτε με ανοιχτή την τηλεόραση.

«Κανονικά οι ενήλικοι χρησιμοποιούν περίπου 941 λέξεις την ώρα», συνεχίζει ο δόκτωρ Χρηστάκης. «Στη μελέτη μας καταγράψαμε από 500 έως 900 λέξεις λιγότερες ανά ώρα εκ μέρους τους όταν η τηλεόραση ήταν ανοιχτή. Είναι, δηλαδή, σαν να βουλώνουν εντελώς το στόμα τους οι μεγάλοι!»

Μάλιστα! Αλλά θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει ότι όσα δε λένε οι γονείς τα λένε οι ήρωες της τηλεόρασης, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δε βάζουν γλώσσα μέσα. «Δεν αξίζουν τίποτε οι λέξεις της TV», απαντά ο δόκτωρ Χρηστάκης. «Ακόμη και αν βιντεοσκοπήσει κανείς έναν γονέα και ρίξει το βίντεο στην τηλεόραση, πάλι το παιδί θα μάθει πολύ λιγότερα από το αν υπήρχε ζωντανή παρουσία του πατέρα του ή της μητέρας του».

Η τηλεόραση όχι μόνο δεν μπορεί να αναπληρώσει τους γονείς, αλλά περιορίζει δραστικά τις συζητήσεις μέσα στο σπίτι: Κάθε ώρα μπροστά στην τηλεόραση «σημαίνει μείον 770 λέξεις για τα παιδιά, και σε αυτή την ηλικία τέτοιου είδους απώλειες μπορούν να αποβούν καθοριστικές για το μέλλον».

Οι εντολές του δόκτορα Χρηστάκη για την παιδική τηλοψία

Μωρά
  • Αποφύγετε την τηλεόραση για τα παιδιά κάτω των 2 ετών. Επιλέξτε αντ’ αυτής δραστηριότητες που ενισχύουν τα γλωσσικά αισθητήρια, όπως είναι η κουβέντα, το διάβασμα, το τραγούδι και η μουσική.

Παιδιά άνω των 2 ετών
  • Εφόσον επιτρέψετε την TV, επιλέξτε τα σωστά προγράμματα. Μην εμπιστεύεστε αναπόδεικτους ισχυρισμούς ότι κάποιες εκπομπές ή κάποια DVD έχουν «εκπαιδευτικό» χαρακτήρα. Ακόμη και τα «ειδικά φτιαγμένα» καρτούν μπορεί να είναι βίαια.
  • Η καθημερινή παρακολούθηση δεν πρέπει να ξεπερνάει τις δύο ώρες.
  • Κατά τη διάρκεια των γευμάτων η TV πρέπει να παραμένει στο off.
  • Οργανώστε «μέρες άνευ μίντια», με άλλου είδους δραστηριότητες.
  • Μη χαρίζετε στο παιδί επιπλέον ώρα μπροστά στην τηλεόραση ως ανταμοιβή.
  • Όταν δε βλέπετε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, κλείστε την TV. Μην την αφήνετε να λειτουργεί ως υπόβαθρο.
  • Δείτε τηλεόραση παρέα με το παιδί σας. Μιλήστε μαζί του για όσα βλέπετε.
  • Οι δέκτες μακριά από την κρεβατοκάμαρα.



Τηλεόραση

12 Δεκ 2010

Τα παιδιά που δεν αγαπάμε

Του Διονύση Βενιεράτου
Αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής

«Τα παιδιά είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: το μέλλον και η ελπίδα της κοινωνίας και αξίζουν όλη την αγάπη και τη φροντίδα μας»· «Οι δαπάνες για την Παιδεία αποτελούν την καλύτερη επένδυση»...

Αυτές οι κοινότοπες και ανούσιες μεγαλοστομίες έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν τα ίδια τα παιδιά, που τις ακούνε πλέον «βερεσέ». Το ότι εξεγείρονται είναι μια ένδειξη ότι δεν τα αποβλακώσαμε εντελώς. Όταν πάλι εξεγείρονται με λάθος τρόπο (ανόητες «καταλήψεις» και καταστροφές), είναι απόδειξη ότι δεν τους μάθαμε πώς να αντιδρούν εποικοδομητικά.

Όταν το παιδί γεννηθεί, φροντίζουμε στοιχειωδώς για την υγεία του αλλά ανεπαρκώς για την πνευματική του ανάπτυξη, εγκαταλείποντάς το στο έλεος τηλεοπτικών υποπροϊόντων, εις βάρος της πραγματικής επικοινωνίας μαζί του και ενθάρρυνσης της (καθοριστικής σημασίας) παιδικής περιέργειας για γνώση.

Στο σχολείο, με ευθύνη των αναρμόδιων «αρμοδίων» του υπουργείου Παιδείας και ανεκπαίδευτων εκπαιδευτικών, παιδιά και οικογένειες εξουθενώνονται σε ατέλειωτη καταναγκαστική, άχαρη και ανούσια «πνευματική» εργασία, στην οποία τα παιδιά «μαθαίνουν» πολλά για την επόμενη μέρα, για να τα ξεχάσουν αμέσως τη μεθεπόμενη. Οι βασικές γνώσεις χάνονται στον ωκεανό τής μη αφομοιώσιμης άχρηστης πληροφορίας.

Επιπλέον, το σχολείο δε διαπαιδαγωγεί, δε διαπλάθει έντιμους χαρακτήρες, σωστούς πολίτες, άτομα με υγιή κοινωνικότητα. Ούτε μαθαίνει στα παιδιά να αποφεύγουν τους υπαρκτούς κινδύνους της σύγχρονης κοινωνίας: τα τροχαία, τα ναρκωτικά, τον χουλιγκανισμό. Καταφέρνει όμως να τα κάνει να περιφρονούν ό,τι ωραίο προσφέρει η κοινωνία (γνήσια τέχνη, επιστημονική γνώση) και να μισήσουν το βιβλίο. Και φυσικά το ίδιο το σχολείο.

Τα παιδιά και οι έφηβοι εργάζονται απάνθρωπα σκληρά για το απόλυτο τίποτε. Οι κατά τεκμήριο καλύτεροι πρώην μαθητές, και νυν φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, αγνοούν τι είναι θερμότητα, τι είναι η φωτιά, τι είναι τα σύννεφα, γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος κ.ο.κ. Απορίες που διατύπωναν ως νήπια δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε ως φοιτητές μετά από ατέλειωτες ώρες μελέτης και φροντιστηρίων. Αγνοούν στοιχειώδεις γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, νοσολογίας, νομικής, φιλοσοφίας, ιστορίας. Δεν αφομοιώνουν αποτελεσματικά τα επιστημονικά δεδομένα, διότι έχουν μάθει μόνο να αποστηθίζουν.

Εκπαίδευση

Για τη σωστή διατροφή των παιδιών

Του Πωλ Φαρατζιάν
Κλινικός διαιτολόγος-διατροφολόγος, επιστημονικός συνεργάτης Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Το τι τρώνε τα παιδιά είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Μεγαλύτερη όμως είναι το τι θέλουν να τρώνε και με ποια κριτήρια διαμορφώνουν τις γαστρονομικές τους προτιμήσεις. Φυσικά, η ευθύνη των γονιών μοιάζει με τους συμβολισμούς των βιταμινών που πρέπει να παίρνουν τα παιδιά: ξεκινά από το Α και σταματά στο Ω...

Τα παιδιά πρέπει να υιοθετήσουν υγιεινές και ισορροπημένες διατροφικές συνήθειες. Η επιστροφή των οικογενειακών γευμάτων αποτελεί αντίδοτο που βοηθά τις αρχές των παιδιών γύρω από τη διατροφή, διότι λειτουργούν ως ασπίδα κατά της παιδικής παχυσαρκίας.

Μια από τις σημαντικότερες επιδράσεις σε ένα παιδί ή έφηβο είναι αυτή του γονέα. Οι γονείς μεταφέρουν με το παράδειγμά τους συμπεριφορές σε θέματα διατροφής και οφείλουν να προσφέρουν στο παιδί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη επιρροή που ασκούν σε αυτό. Η ευθύνη τους δεν περιορίζεται στην υγιεινή και την ασφάλεια του φαγητού, αλλά συμπεριλαμβάνει την ποικιλία, την ποσότητα, το ωράριο των γευμάτων και πολύ περισσότερο την ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω από το τραπέζι και το γεύμα. Είναι λογικό ότι όταν τα παιδιά γευματίζουν οικογενειακά, οι γονείς μπορούν ευκολότερα να ελέγξουν την ποιότητα και την ποσότητα των τροφών.

Ο δεκάλογος για τη σωστή διατροφή των παιδιών

1 Καταναλώστε φρούτα, λαχανικά και τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες με τα γεύματα ή στα σνακ σας. Προκαλέστε τα παιδιά να σας μιμηθούν.

2 Ψωνίστε φαγητό και τρόφιμα μαζί τους και εξηγήστε την προέλευση κάθε τροφίμου.

3 Γίνετε δημιουργικοί στην κουζίνα και «χρίστε» τα παιδιά βοηθούς μαγείρους. Ετοιμάστε ένα φαγητό με 30% λιγότερες θερμίδες συγκριτικά με το έτοιμο.

4 Ανταμείψτε τα παιδιά για τη συμβολή τους στην κουζίνα και τις επιτυχίες τους.

5 Επιδιώξτε τα οικογενειακά γεύματα, φροντίζοντας το κλίμα γύρω από το τραπέζι να είναι ευχάριστο.

6 Προγραμματίστε το εβδομαδιαίο μενού της οικογένειας με ποικιλία τροφών, προκειμένου τα παιδιά να εξοικειώνονται με διαφορετικές γεύσεις.

7 Περιορίστε τον χρόνο παρακολούθησης τηλεόρασης. Η χρήση της να μη γίνεται για περισσότερες από 2 ώρες την ημέρα. Επίσης αποφύγετε το οικογενειακό γεύμα να γίνεται με αναμμένη τηλεόραση.

8 Να είστε σωματικά ενεργοί. Ενθαρρύνετε τη φυσική δραστηριότητα. Περπατήστε, τρέξτε και παίξτε μαζί με τα παιδιά, αντί να κάθεστε στο περιθώριο.

9 Γίνετε ένα καλό υγιεινό πρότυπο. Σερβίρετε φαγητά που αρέσουν στα παιδιά και δοκιμάστε νέες γεύσεις όταν είναι πολύ πεινασμένα.

1
0 Εμπιστευτείτε το ένστικτο της πείνας του παιδιού. Μην επιμένετε να τελειώσει το πιάτο εάν δεν το επιθυμεί. Διδάξτε του να σερβίρεται μόνο του, βάζοντας τη σωστή ποσότητα φαγητού.



Διατροφή

11 Δεκ 2010

Αποφεύγοντας τις τηλεοπτικές παγίδες

Το να απαγορεύσει κανείς σήμερα στα παιδιά να βλέπουν τηλεόραση θα ήταν, εκτός από απάνθρωπο και αντικοινωνικό, πρακτικά αδύνατο. Εξάλλου, δεν είναι πάντα αρνητική η περιορισμένη και ελεγχόμενη χρήση αυτής της σύγχρονης εκδοχής της «μηχανής των θαυμάτων». Για παράδειγμα, ενώ η τηλεόραση δε βοηθά καθόλου ένα τρίχρονο παιδί να αναπτύξει τις γλωσσικές του ικανότητες, για ένα παιδί επτά ή οκτώ χρόνων μπορεί τα κατάλληλα προγράμματα να αποδειχτούν εξαιρετικά ωφέλιμα.

Μερικά τηλεοπτικά προγράμματα είναι όντως εξαιρετικά, φτιαγμένα από ανθρώπους που γνωρίζουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών σε κάθε ηλικία, αν και, ομολογουμένως, αυτό συμβαίνει σπανιότατα. Σε κάθε περίπτωση, είναι σοβαρή απερισκεψία, αν όχι ασυγχώρητη ελαφρότητα, το να επιτρέπουμε στα παιδιά να βλέπουν σχεδόν τα πάντα. Δεδομένου μάλιστα ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τους μηχανισμούς εσωτερίκευσης και επεξεργασίας ενός φαινομενικά «αθώου» ή «διασκεδαστικού» θεάματος, καλό θα ήταν να ελέγχουμε πάντα τι ακριβώς βλέπουν.

Ωστόσο, τα συνήθη σφάλματα που οι ειδικοί συνιστούν στους γονείς να αποφεύγουν είναι τα παρακάτω:

1 Σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να επιτρέπεται στα παιδιά να βλέπουν τηλεόραση πριν φύγουν για το σχολείο. Η τηλεόραση δημιουργεί ψυχική ένταση και τα αναστατώνει, γεγονός που τα καθιστά αρνητικά στη σχολική μαθησιακή διαδικασία.

2 Ποτέ να μην ανοίγει η τηλεόραση στη διάρκεια της ημέρας αν δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον πρόγραμμα. Οι ήχοι και οι εικόνες που έρχονται από την οθόνη είναι ένα συνεχές κάλεσμα που τραβά την προσοχή των παιδιών και δεν τους επιτρέπει να συγκεντρωθούν σε αυτό που κάνουν.

3 Μην έχετε πολλές τηλεοπτικές συσκευές στο σπίτι —και οπωσδήποτε ποτέ στα παιδικά δωμάτια. Όποτε είναι ανοιχτή η τηλεόραση μονοπωλεί το ενδιαφέρον όλων, δεν μπορούμε ούτε να συζητήσουμε ούτε να ακούσουμε τον άλλο. Όσο για την τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο, αυτό απλά θα πρέπει να θεωρείται έγκλημα!

4 Μην επιτρέπετε ποτέ στη γυναίκα που φυλάει το παιδί όταν λείπετε να βλέπει τηλεόραση μαζί του.

5 Μην υποχωρείτε ποτέ, όσες πιέσεις κι αν δέχεστε από το παιδί για να δει κάτι που θεωρείτε ότι είναι ακατάλληλο. Δυστυχώς, πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εσείς αποφασίζετε για το τι μπορεί να βλέπει και τι όχι.

6 Ποτέ μην αφήνετε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα παιδί μόνο του μπροστά στην τηλεόραση.

Όπως ακριβώς η απεξάρτηση από τα ναρκωτικά ή το τσιγάρο είναι πάντα μια πολύ επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία, η σταδιακή απεξάρτηση από την τηλεόραση θα μπορούσε να αρχίσει συμφωνώντας εκ των προτέρων ότι δύο ημέρες την εβδομάδα η τηλεόραση θα μένει πάντα κλειστή!

Δείτε στη συνέχεια


Τηλεόραση
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (28.06.2008) / Σπύρος Μανουσέλης

Για να μην έχουν το πάνω χέρι

Σύμφωνα με μια πολύ πρόσφατη στατιστική έρευνα, κάθε παιδάκι που γεννιέται το περιμένουν εννέα ενήλικοι. Γοητευμένοι από τη φρεσκάδα του, τη χαρά της ζωής και πρόθυμοι, λιγότερο ή περισσότερο συνειδητά, να προσφέρουν ως αντάλλαγμα για το ελιξίριο της νιότης που διαθέτει το μικρό ενδοτικότητα, ελαστικούς κανόνες και συνενοχή. Με δυο λόγια, τα παιδιά σήμερα είναι προικισμένα με μια δύναμη μαγική που δεν υπήρχε σε εποχές με λιγότερη υπογεννητικότητα.

Μπορούν να υποχρεώσουν το περιβάλλον τους και, κυρίως, την οικογένειά τους να προσαρμοστεί στις ανάγκες τους, ενώ επί εκατομμύρια χρόνια τα παιδιά ήταν εκείνα που προσαρμόζονταν στους ήδη καθιερωμένους κανόνες. Είναι όμως πράγματι πιο ευτυχισμένα αυτά τα παντοδύναμα παιδιά, στα οποία προσφέρονται τα πάντα και στα οποία οφείλονται τα πάντα; Και πώς μπορούν κάποιοι γονείς που αρνούνται μεν την αυταρχικότητα, αλλά δε συμφωνούν και με την υπερβολική ενδοτικότητα, να αποφεύγουν καθημερινά τις παγίδες που τους στήνουν τα παιδιά και να κάνουν σωστά το έργο τους;

Σύμφωνα με την άποψη των ψυχολόγων και των ψυχοθεραπευτών-συμβούλων οικογένειας, ένα ανυπάκουο παιδί που θέλει να γίνεται πάντα το δικό του, το οποίο με το καλό ή με το κακό καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει, δυσκολεύεται να δημιουργήσει σχέσεις με τους συνομηλίκους του, γιατί θέλει πάντα να νικάει. Έτσι, έχει πάντα προβλήματα στα σπορ ή στα ομαδικά παιχνίδια. Καμιά φορά παρουσιάζει δυσκολίες ακόμη και στη μάθηση. Δεν έχει την επιθυμία να μαθαίνει γιατί θεωρεί ότι τα ξέρει όλα —κι αν δεν τα ξέρει, δεν πειράζει.

Ασφαλώς τα πράγματα ξεκίνησαν πολύ πριν το παιδί κλείσει τα τρία. Για να γίνει αυτό που είναι, θα πρέπει να βρήκε πρόσφορο έδαφος στο σπίτι. Αυτό συνήθως σημαίνει γονείς πάντοτε έτοιμους να ικανοποιήσουν τους επιθυμίες του, με τις πιο παράλογες δικαιολογίες.

Οδηγίες για γονείς

Δεν υπάρχει μια σωστή ώρα για να βάζετε τα παιδιά στο κρεβάτι ούτε ανώτατος αριθμός από καραμέλες που πρέπει να τρώνε την ημέρα. Κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες, που εξαρτώνται από τον τρόπο ζωής της και τις πεποιθήσεις της. Ωστόσο, οι κανόνες είναι κανόνες και για να λειτουργήσουν πρέπει να δημιουργηθούν βάσει συγκεκριμένων οδηγιών, όπως αυτές που ακολουθούν:

1 Οι κανόνες πρέπει να αποφασίζονται από τους γονείς, γιατί σκοπός τους είναι να απελευθερώσουν το παιδί από την ευθύνη των αποφάσεων.

Παράδειγμα: Ένα παιδάκι τριών ετών δεν ξέρει τι ώρα πρέπει να πάει για ύπνο, για τον απλούστατο λόγο ότι δε θέλει να πάει ποτέ.

2 Οι γονείς πρέπει να συμφωνούν για τους κανόνες είτε απολύτως είτε μέσω συμβιβασμού μεταξύ τους, ο οποίος δε θα αναθεωρηθεί ποτέ.

Παράδειγμα: Η μαμά θυμώνει όταν η μικρή Χριστίνα βγάζει τα παπούτσια της στο τραπέζι. Του μπαμπά τού είναι αδιάφορο. Η τελική απόφαση είναι η Χριστίνα να μη βγάζει τα παπούτσια στο τραπέζι.

3 Αφού οριστούν οι κανόνες, είναι αμετάκλητοι και οι γονείς πρέπει να φροντίζουν να γίνονται σεβαστοί σε κάθε περίπτωση. Εξαιρέσεις στους κανόνες επιτρέπονται μόνο μετά από αρκετά χρόνια εφαρμογής τους. Το παιδί δέχεται ευκολότερα έναν κανόνα που έχει καθιερωθεί.

Παράδειγμα: Αν έχει αποφασιστεί ότι ο Γιαννάκης πηγαίνει για ύπνο γύρω στις 9, θα πάει ακόμη κι αν έχουν έρθει κάποιοι φίλοι για φαγητό ή είναι Σάββατο.

4 Παρ’ όλα αυτά οι κανόνες πρέπει να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και να προσαρμόζονται στις ανάγκες της ανάπτυξης του μικρού.

Παράδειγμα: Καθώς μεγαλώνει ο Γιαννάκης, η ώρα του ύπνου θα ρυθμίζεται από τις υποχρεώσεις του στο σχολείο ή στο σπίτι, με την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να κοιμάται τουλάχιστον 9 ώρες.

Πειθαρχία
ΠΗΓΗ: Το παιδί μου κι εγώ (09/1999)

Για μια υγιή σχέση με το παιδί

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Η σχέση του κάθε παιδιού με τον γονιό του είναι μια σχέση μοναδική. Όταν η άνευ όρων αγάπη κυριαρχεί, όχι ως επιταγή αλλά ως βίωμα, τότε αποτελεί μια ασπίδα προστασίας απ’ όσα απειλούν τα παιδιά σήμερα.

Ταυτόχρονα, εάν η αγάπη συνοδεύεται από υγιείς και εποικοδομητικές γονεϊκές στάσεις και συμπεριφορές, τότε η ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού ευνοείται. Άλλωστε, σαν συγκοινωνούντα δοχεία, οι απόψεις, οι επιθυμίες και οι φόβοι των ίδιων των γονιών διαπερνούν τον παιδικό ψυχισμό.

Πρόκειται για μια σιωπηλή και συνάμα παντοδύναμη επιρροή από τον γονιό προς το παιδί. Έτσι λοιπόν, για εσάς τους γονείς, προτείνουμε:

1. Μάθετε για τον κόσμο των παιδιών

Διαβάστε, ενημερωθείτε και συζητήστε με άλλους γονείς και ειδικούς για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού από τη γέννησή του έως την έναρξη του σχολείου. Αυτό θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε και να ανταποκριθείτε καλύτερα στους ταχείς ρυθμούς της ανάπτυξής του και στις νέες ανάγκες που συνεχώς προκύπτουν.

2. Εμπλακείτε συναισθηματικά κάθε στιγμή μαζί του

Προσπαθήστε να είστε παρόντες στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού κάθε στιγμή, είτε σας το ζητά ρητά είτε όχι. Η πολλή αγάπη ποτέ δεν έβλαψε.

3. Επιβραβεύστε την προσπάθειά του

Παρατηρήστε τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού και τις θετικές του συμπεριφορές, επιβραβεύοντάς το για την προσπάθειά του να κατακτήσει μια νέα δεξιότητα (π.χ. ομιλία, δημιουργία σχέσεων με συνομήλικα παιδιά), ανεξάρτητα από την έκβαση. Η επιβράβευση ενισχύει τη θετική συμπεριφορά.

4. Γίνετε θετικό μοντέλο συμπεριφοράς

Αν η δική σας συμπεριφορά επισκιάζεται από συναισθήματα φόβου, απειλής και ανασφάλειας, το πιθανότερο είναι να τα μεταφέρετε και στο παιδί σας, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις επιρροές του περιβάλλοντος τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

5. Σεβαστείτε την προσωπικότητά του

Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Αναγνωρίστε και εκτιμήστε τις ιδιαιτερότητές του, τις ανάγκες του, τις ενδεχόμενες δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάσει, τις προτιμήσεις και τις επιλογές του. Αφήστε το ελεύθερο να εκφραστεί, δίχως ασυνείδητα να επιθυμείτε να διαμορφώσετε το δικό σας «ιδεώδες παιδί».

6. Μην το τιμωρείτε

Άλλο «ελέγχω» και άλλο «καθοδηγώ και πειθαρχώ». Η τιμωρία λέει στο παιδί τι δεν πρέπει να κάνει, δίχως να του μαθαίνει τι είναι καλό να κάνει, καλλιεργώντας του την υποταγή και όχι την ελευθερία της σκέψης.

7. Δημιουργήστε υγιή όρια

Οι προσδοκίες, οι απαιτήσεις και το πρόγραμμα που θέλετε να καθιερώσετε με το παιδί δεν πρέπει να αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεσή σας. Όσο πιο σταθεροί είστε και όσο πιο δομημένο είναι το περιβάλλον στο οποίο το παιδί ζει τόσο πιο εύκολα εκείνο θα μάθει τι να περιμένει από εσάς αλλά και από τη ζωή του.

Διαπαιδαγώγηση

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα