Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο

Της Νάνσυς Ψημενάτου

Σύμβουλος ψυχικής υγείας, understanding-self.gr

Υπάρχει κάποιος ασφαλής, γρήγορος και εύκολος τρόπος να απομακρύνω το παιδί μου από μένα, να το κάνω να αισθάνεται ανασφάλεια και να του δημιουργήσω φόβο;

Υπάρχει κάποιος σίγουρος τρόπος για να εμφυσήσω στο παιδί τη βία και να του καλλιεργήσω χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορεί να επιφέρει άμεσα αποτελέσματα υπακοής εκ μέρους του παιδιού, παρόλο που μακροπρόθεσμα θα επιφέρει πολλά προβλήματα;

Υπάρχει κάποιος τρόπος για να διδαχθεί το παιδί τον «νόμο του δυνατότερου»;

Υπάρχει κάποιος τρόπος που να δείχνει ότι επιφανειακά «έχω το πάνω χέρι» στη σχέση μου με το παιδί αλλά ταυτόχρονα υποσκάπτει αυτή τη σχέση;

Υπάρχει κάποιος τρόπος για να καλλιεργείται ένας μόνιμος θυμός ανάμεσα σε μένα και στο παιδί;

Υπάρχει κάποιος τρόπος να κάνω το παιδί μου λιγότερο έξυπνο απ’ ό,τι είναι;

Φυσικά και υπάρχει: Να του ρίχνω «ένα χέρι ξύλο» κάθε φορά που δε με υπακούει!

Μαθήματα ζωής

Το παιδί μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του από τη μόνη σταθερή πηγή πληροφόρησης που έχει στη διάθεσή του: τους γονείς του. Εάν αυτοί χρησιμοποιούν το ξύλο στη διαπαιδαγώγησή του, το μήνυμα που λαμβάνει είναι: «Πραγματικά, πρέπει να μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά».

Η σωματική τιμωρία διδάσκει στο παιδί μια σειρά από μαθήματα. Μερικά από αυτά είναι:

• Αυτός που είναι πιο δυνατός επιβάλλεται.
• Η βία φέρνει λύσεις.
• Είναι δικαίωμά μου να χρησιμοποιώ το ξύλο.
• Ο θυμός μου θα εκφράζεται με επιθετικότητα.

Τι πιστεύουν οι γονείς που δέρνουν

Ορισμένοι πιστεύουν πραγματικά ότι το ξύλο «δε βλάπτει». Κάποιοι το χρησιμοποιούν περιστασιακά και «μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις». Άλλοι, ενώ γνωρίζουν ότι είναι βλαπτικό, καταλήγουν εκεί μόνο όταν όλα τα άλλα μέσα δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα.

Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους, ως φορέας εξουσίας, πρέπει να εμπνέει σεβασμό, αγάπη κι εμπιστοσύνη. Αισθάνονται ενοχές όταν καταφεύγουν στο ξύλο, διότι αντιλαμβάνονται ότι το παιδί μπορεί να υπακούσει, αλλά η υπακοή αυτή θα είναι προϊόν φόβου και όχι σεβασμού ή αναγνώρισης των ορίων.

Πώς να αλλάξετε τρόπο διαπαιδαγώγησης

1 Ενημερωθείτε για τις συνέπειες του ξύλου. Μάθετε για τους νέους τρόπους οριοθέτησης των παιδιών (όρια αντί για τιμωρία) και προσπαθήστε να τους εφαρμόσετε.

2 Ξεκουραστείτε, χαλαρώστε, διασκεδάστε. Όταν κάποιος είναι κουρασμένος, καταφεύγει ευκολότερα σε μια συμπεριφορά για την οποία θα μετανιώσει αργότερα. Ένας γονιός είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Οι άνθρωποι χρειάζονται να εκπληρώνουν τις βασικές σωματικές και ψυχολογικές τους ανάγκες. Αν για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτές οι ανάγκες δεν εκπληρώνονται, τότε δημιουργούνται πολλά και ποικίλα προβλήματα που καθρεφτίζονται στη συμπεριφορά μας.

3 Εξετάστε τη σχέση σας με τον θυμό σας. Τι κάνετε όταν θυμώνετε; Πού διοχετεύετε αυτή την ενέργεια; Μήπως τη μεταθέτετε στα παιδιά σας; Τι άλλες επιλογές θα μπορούσατε να βάλετε σε εφαρμογή;

4 Μην εκλογικεύετε ή μη μειώνετε την αξία της σωματικής βίας. Το «ήταν μόνο ένα χαστούκι και μάλιστα το χρειαζόταν» μπορεί να οδηγήσει κλιμακωτά και σε άλλες πράξεις «δικαιολογημένης» βίας.

5 Ζητήστε βοήθεια. Αν βλέπετε ότι η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου, μη διστάσετε να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Είναι πολλοί οι γονείς που καταφεύγουν σε κάποια πηγή ενημέρωσης και στήριξης, ώστε να αλλάξουν δυσλειτουργικές συμπεριφορές.

Πειθαρχία

ΠΗΓΗ: infokids.gr