28 Σεπ 2013

«Ο Κανόνας του Εσώρουχου» στα ελληνικά!

Μια εκστρατεία για τη σεξουαλική κακοποίηση

Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει δημιουργήσει ένα υλικό ευαισθητοποίησης με στόχο την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών. Πριν δύο χρόνια περίπου το παρουσίασα εδώ σε μετάφραση και επιμέλεια δική μου.

Επιτέλους το υλικό διατίθεται και στα ελληνικά! Πατήστε στην εικόνα και διαβάστε, ανάμεσα σε άλλα, οδηγίες για τους γονείς αλλά και ένα βιβλίο για μικρά παιδιά (3–7 ετών) με τίτλο «Η Κίκο και το Χέρι»:


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ (02.10.2014): Ο «Κανόνας» παρουσιάζεται και στο παιδικό μου ιστολόγιο. Οι αναρτήσεις ξεκινούν από εδώ.

Σεξουαλική Αγωγή

8 Σεπ 2013

Προστασία από έναν μελλοντικό εθισμό στο διαδίκτυο

Από τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών
(Νοσοκομείο Παίδων «Παν. & Αγλ. Κυριακού», youth-health.gr)

Συμβουλές προς γονείς παιδιών ηλικίας έως και 10 ετών, προκειμένου να τα προστατεύσουν από μια μελλοντική εξάρτηση από το διαδίκτυο:

1 Από μικρή ηλικία θα πρέπει να τίθενται όρια μέσα στην οικογένεια (για πολλά θέματα) και να τηρούνται. Όταν τα όρια δεν είναι υπερβολικά ή ιδιαιτέρως αυστηρά, κατευθύνουν τα παιδιά, δεν τα καταπιέζουν και δηλώνουν ενδιαφέρον.

2 Τα όρια είναι σημαντικά και για θέματα ασφαλείας. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι καλό να συζητιούνται τα όρια που ισχύουν και να λαμβάνεται υπόψιν η γνώμη τους. Ο σεβασμός της προσωπικότητας παιδιών και εφήβων από μικρή ηλικία είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για την εφαρμογή πειθαρχίας.

3 Αφιερώστε χρόνο και διάθεση, ώστε να ασχοληθείτε με θέματα διαδικτύου μαζί με τα παιδιά.

4 Τοποθετήστε τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο, για να μην μπορούν να απομονωθούν και να υπάρχει έλεγχος.

5 Χρησιμοποιήστε φίλτρα για επιβλαβείς ιστοσελίδες και συμμετέχετε στις επιλογές τους. Αποφύγετε υπερβολές ή⁠/⁠και παράλογες απαγορεύσεις.

6 Ενημερώστε τα παιδιά με απλά λόγια για τα φαινόμενα «εθισμού» και παρενόχλησης.

7 Μη χρησιμοποιείτε το άνοιγμα ή το κλείσιμο του υπολογιστή ως επιβράβευση ή τιμωρία.

8 Εάν παρατηρήσετε υπερβολική χρήση ή συμπεριφορές εθισμού, αναζητήστε αμέσως βοήθεια.

Δείτε στη συνέχεια


Διαδίκτυο

7 Σεπ 2013

Απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις

«Οι γονείς έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών δύσκολα ερωτήματα που θέτει το παιδί», εξηγεί η κ. Αποστολία Ντέκοβα, κλινική ψυχολόγος. «Οι ερωτήσεις αυτές συχνά τους φέρνουν σε δυσάρεστη θέση, καθώς δε γνωρίζουν πώς να απαντήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χωρίς να πληγώσουν τα συναισθήματά του».

Ακολουθεί, με τη βοήθεια της κ. Ντέκοβα, ένας... οδικός χάρτης για το πώς να μιλήσετε στο παιδί σας για το σεξ, το διαζύγιο και την οικονομική κρίση:

Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για το σεξ

Στις ερωτήσεις των παιδιών γύρω από το σεξ οι γονείς νιώθουν συχνά αμηχανία, ανησυχία, έκπληξη, θυμό και αρνητικότητα. Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας θέτουν συνήθως ερωτήσεις για την τεκνοποίηση και τη διαφορετικότητα των δυο φύλων: «Από πού γεννιούνται τα μωρά;» «Γιατί φουσκώνει η κοιλιά της μαμάς;» «Πώς μπαίνουν τα μωρά στην κοιλιά της μαμάς;» «Γιατί η μητέρα είναι διαφορετική από τον πατέρα;».

Σύμφωνα με την κ. Ντέκοβα, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι σε αυτή την ηλικία υπάρχει έντονο ενδιαφέρον του παιδιού προς τα γεννητικά του όργανα και αίσθηση ικανοποίησης όταν τα αγγίζει (αυνανισμός). Ο αυνανισμός του παιδιού δεν έχει τη σεξουαλική χροιά που θα αποκτήσει αργότερα στη ζωή του ατόμου, αλλά δρα καταπραϋντικά από τις διάφορες εσωτερικές και εξωτερικές εντάσεις που τυχόν βιώνει.

Οι γονείς χρειάζεται:
  • Να απαντούν με ειλικρίνεια και ευθύτητα στις ερωτήσεις του παιδιού.
  • Να αποφεύγουν τα μικροψεματάκια ή απλοποιημένες θεωρίες όπως «το αδερφάκι σου το έφερε ο πελαργός».
  • Να ονοματίζουν ορθά τα εξωτερικά όργανα του σώματος (πέος, κόλπος, στήθος).
  • Στην ερώτηση «τι είναι σεξ;» μια πιθανή απάντηση είναι η εξής: «Σεξ είναι όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται και ενώνουν τα σώματά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο δείχνουν την αγάπη τους».
  • Σε περίπτωση που ο γονιός δει το παιδί του να αυνανίζεται σε κάποιον κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού θα χρειαστεί να του αποσπάσει την προσοχή με κάποιο παιχνίδι ή λέγοντάς του ότι θα του διαβάσει κάποιο παραμύθι. Στη συνέχεια μπορεί να του εξηγήσει ότι αν θέλει να ασχοληθεί με το σώμα του, θα χρειαστεί να πάει στο δωμάτιό του.

Αντίθετα, στην εφηβεία οι γονείς χρειάζεται:
  • Να συζητούν με σοβαρότητα και ειλικρίνεια για τους σεξουαλικούς προβληματισμούς του εφήβου (σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, μεθόδους αντισύλληψης, σεξουαλικές λειτουργίες).
  • Να σέβονται την ερωτική ζωή και τα σεξουαλικά ενδιαφέροντά του.

Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για το διαζύγιο

Όταν φτάνουν στα πρόθυρα του διαζυγίου, οι γονείς αναρωτιούνται πώς θα μιλήσουν στο παιδί τους για το θέμα χωρίς να το στενοχωρήσουν ή να το πληγώσουν.

Σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστεί:
  • Να αποφεύγουν να διαπληκτίζονται μπροστά στο παιδί.
  • Η ανακοίνωση του διαζυγίου να γίνει ταυτόχρονα και από τους δύο γονείς. Αν πρόκειται για παιδί προσχολικής και σχολικής ηλικίας, η ανακοίνωση καλό είναι να γίνει μία έως δύο εβδομάδες πριν την αποχώρηση. Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία χρειάζονται περισσότερο χρόνο προκειμένου να αποδεχτούν τη νέα κατάσταση. Θα χρειαστεί, επομένως, να ενημερωθούν λίγους μήνες νωρίτερα.
  • Να διαβεβαιώσουν το παιδί ότι εκείνο δεν είναι υπεύθυνο για την κατάσταση του διαζυγίου. Συχνά τα παιδιά, ιδίως της προσχολικής ηλικίας, νιώθουν ενοχές ότι ήταν «κακά παιδιά» ή ότι έκαναν κάποια αταξία και γι’ αυτόν τον λόγο ο γονιός αποχωρεί.
  • Να το διαβεβαιώσουν ότι παρόλο που χωρίζουν, θα συνεχίσουν να είναι δίπλα του και να το στηρίζουν, ο κάθε γονιός με τον δικό του τρόπο.
  • Να ενθαρρύνουν το παιδί να διατυπώνει ερωτήσεις, στις οποίες θα απαντούν με ειλικρινή και ξεκάθαρο τρόπο.
  • Να αποδεχτούν και να σεβαστούν τυχόν αντιδράσεις του (θυμό, αρνητικότητα).
  • Να συζητήσουν μαζί του για τυχόν αλλαγές που μπορεί να προκύψουν στην καθημερινότητά του (αλλαγή διαμονής, αλλαγή σχολείου).

Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για την οικονομική κρίση

Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε η οικονομική κρίση είναι μια λέξη που ακούγεται καθημερινά στον κοινωνικό και σχολικό περίγυρο του παιδιού αλλά και από τα ΜΜΕ. Οι γονείς συχνά διερωτώνται ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να του μεταφέρουν την οικονομική κατάσταση της οικογένειας χωρίς να το τρομοκρατήσουν ή να το αγχώσουν.

Κάποιες μικρές συμβουλές:
  • Να μιλήσουν στο παιδί για την οικονομική κατάσταση με απλά λόγια, χωρίς άγχος και συναισθηματική ένταση.
  • Να το ενημερώσουν σε περίπτωση που η οικονομική κατάσταση της οικογένειας μπορεί να επιφέρει αλλαγές στη ζωή του (μείωση στο χαρτζιλίκι ή στις δραστηριότητές του).
  • Να αποφύγουν εκφράσεις του τύπου «Δε θα έχουμε ψωμί να φάμε» ή «Θα μείνουμε άστεγοι», προκειμένου να εξηγήσουν τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Αυτός ο τρόπος θα επιφέρει περισσότερο άγχος στο παιδί παρά κατανόηση της κατάστασης.
  • Να μην του αποκρύψουν την αλήθεια σε περίπτωση που κάποιος από τους δύο γονείς μείνει άνεργος.
  • Να του μεταδώσουν την ελπίδα ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή, ότι κάποια στιγμή θα μεταβληθεί και πως γι’ αυτό δε χρειάζεται εκείνο να στενοχωριέται.

Πολλές φορές τα παιδιά συντονίζονται με την ψυχική κατάσταση των γονιών τους, με αποτέλεσμα να την απορροφούν. Αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική τους υγεία και να εκδηλωθούν προβλήματα όπως πονοκέφαλοι, διατροφικές διαταραχές ή διαταραχές ύπνου, αδικαιολόγητη απόσπαση της προσοχής, άγχος και μελαγχολία. Σε περίπτωση που οι γονείς παρατηρήσουν κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού θα χρειαστεί να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.

ΔιαζύγιοΣεξουαλική ΑγωγήΨυχική υγεία

Ο ρόλος του πατέρα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού

Της Αποστολίας Ντέκοβα
Κλινική ψυχολόγος

Οι γονείς τοποθετούν τις πρώτες σταθερές βάσεις στην προσωπικότητα του παιδιού. Παλαιότερα ο ρόλος τους ήταν διακριτός: Η μητέρα αναλάμβανε τη διαπαιδαγώγηση, τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών, ενώ ο πατέρας ήταν ο «κουβαλητής», εκείνος δηλαδή που μετέφερε τα υλικά αγαθά στην οικογενειακή εστία. Τα τελευταία χρόνια, με τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές και την είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας, τα δεδομένα αυτά ανατράπηκαν. Σήμερα ο πατέρας συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στα οικογενειακά δρώμενα. Αυτό είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για το παιδί, καθώς δέχεται διαφορετικά ερεθίσματα ανάλογα με το φύλο, τις προσωπικές αξίες και τις εμπειρίες του κάθε γονιού.

Ο πατέρας μπορεί να λειτουργήσει ως εξισορροπιστής στη μοναδική δυαδική σχέση που δημιουργείται από την πρώτη στιγμή της γέννησης ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί. Βοηθάει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ τους και προσφέρει ασφάλεια και προστασία, καθώς στα μάτια του παιδιού είναι σύμβολο δύναμης και εξουσίας. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται ομαλά η κοινωνικοποίηση, η αυτονομία και η ψυχική οργάνωσή του, αφού η συχνή παρουσία του πατέρα το καθιστά ικανό να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να εξασφαλίζει τη δημιουργία υγιών σχέσεων με τους άλλους.

Η απουσία του πατέρα

Η μητέρα πρέπει να παραχωρήσει χώρο στον πατέρα, ώστε να μπορέσει να παίξει τον καθοριστικό του ρόλο. Σε αντίθετη περίπτωση η πατρική αποστέρηση θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού: Θα παραμείνει προσκολλημένο στη μητέρα και αυτό θα επηρεάζει τη ζωή του, δημιουργώντας ένα αίσθημα προσωπικής αδυναμίας και ανεπάρκειας.

Η απουσία του πατέρα από τη ζωή του αγοριού παρεμποδίζει την ταυτοποίηση μαζί του, διαδικασία η οποία είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση της ταυτότητάς του.

* Για να μπορέσουν να διαχειριστούν τα συναισθήματα της απώλειας, τα αγόρια μπορεί να στρέψουν την επιθετικότητά τους προς τους άλλους και να αναπτύξουν αντικοινωνική ή παραπτωματική συμπεριφορά. Συχνά διακατέχονται από ανασφάλεια και ανωριμότητα, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, δυσκολεύονται στις σχέσεις με τους συνομηλίκους ή αναζητούν πατρικά υποκατάστατα με λανθασμένη μορφή.

Στα κορίτσια η έλλειψη του πατέρα δημιουργεί διαστρεβλωμένη εικόνα για το αντρικό πρότυπο, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο.

* Τα κορίτσια, σε αντίθεση με τα αγόρια, στρέφουν την επιθετικότητά τους προς τον εαυτό τους. Παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθουν φόβο εγκατάλειψης και απόρριψης από το αντίθετο φύλο και αισθάνονται ενοχές όταν η σχέση τους δεν εξελίσσεται σωστά, παρόλο που μπορεί να μην ευθύνονται εκείνα.

Διαπαιδαγώγηση

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα