Του Γιώργου Τσιάκαλου
Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ
Bullying. Αυτή η λέξη είναι ίσως ο μοναδικός αγγλισμός του οποίου την είσοδο στον λόγο μας αρνείται επίμονα η ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό στην περίπτωση του Άλεξ δυσκολεύτηκε να αποδεχθεί την πιο πιθανή ερμηνευτική εκδοχή και προτίμησε να καταφύγει στα σενάρια των «εμπόρων οργάνων» και των «απαγωγέων».
Το μπούλινγκ είναι ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο στα σχολεία των οικονομικά αναπτυγμένων χωρών. Ο όρος εννοεί τη συστηματική επιθετική συμπεριφορά —από την απλή φραστική έως την πιο βίαιη— σε βάρος μεμονωμένων μαθητών μέσα και έξω από το σχολείο. Είναι μέρος της ζωής μιας γενιάς παιδιών που, σύμφωνα με έγκυρους υπολογισμούς, μέχρι την ηλικία των 14 ετών έχουν γίνει μάρτυρες έντεκα χιλιάδων (11.000) φόνων στην τηλεοπτική «πραγματικότητα»!
Πλούσια είναι η σχετική διεθνής βιβλιογραφία που περιγράφει το φαινόμενο και προτείνει λύσεις. Όμως, για να χρησιμοποιήσει κανείς αυτήν τη συσσωρευμένη επιστημονική γνώση, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει την ύπαρξη και τη σημασία του ιδιαίτερου φαινομένου, που είναι εντελώς διαφορετικό από τα παιδικά και εφηβικά μαλώματα —ακόμη και τα πιο βίαια. Στη χώρα μας επιλέξαμε να μιλούμε αδιαφοροποίητα για «αύξηση των κρουσμάτων βίας στα σχολεία» και για «συμμορίες μαθητών». Ενοχοποιούμε με ευκολία τις οικογένειες ακόμη και παντελώς άγνωστων δραστών. Ας γνωρίζουμε όμως ότι δράστες και θύματα του μπούλινγκ μπορούν να γίνουν όλα τα παιδιά και σε όλα τα περιβάλλοντα.
«Και ο ρατσισμός δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην τραγική περίπτωση του Άλεξ;», αναρωτιούνται μερικοί. Έπαιξε, και μάλιστα πολλαπλούς ρόλους. Έδωσε στους διώκτες του την κοινωνικά αποδεκτή κατηγοριοποίηση του θύματος, που χρειάζεται κάθε διώκτης, μικρός ή μεγάλος. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εμπόδισε μια ολόκληρη κοινωνία να αναζητήσει την αλήθεια, από φόβο μήπως υποχρεωθεί να παραδεχθεί την ύπαρξη ενός ρατσισμού που, πράγματι, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον φόνο ενός τόσο καλλιεργημένου και ευγενικού παιδιού, που θα θέλαμε να του μοιάζει και το δικό μας.
Σχολική βία
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (05.06.2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου